Anton Heyboer
Anton Heyboer woonde vanaf begin jaren zestig in een oude loods in Den Ilp, midden in Waterland. Hier bouwde hij aan een indrukwekkend oeuvre dat geschat wordt op enkele tienduizenden kunstwerken. Verzamelaars en museumconservatoren waarderen voornamelijk zijn vroege werk uit de jaren vijftig en zestig bestaande uit sobere etsen en gouaches. Bij het grote publiek stond Heyboer vooral bekend om zijn excentrieke levensstijl. Hoewel hij zelden zijn stek in Den Ilp verliet, vergaarde Heyboer door een aantal opmerkelijke tv-optredens de reputatie van knotsgekke kunstenaar levend in een rovershol temidden van zijn ‘vijf bruiden’.
Het leven van de jonge Heyboer was vanaf het begin nomadisch te noemen. Als kind woonde hij achtereenvolgens in Indonesië, Haarlem, Delft, Curacao, New York en weer Haarlem. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Heyboer te werk gesteld in Berlijn waar hij ternauwernood aan een bombardement ontsnapte. Na de oorlog keerde hij getraumatiseerd en verward terug naar Nederland en probeerde hij enige tijd als palingvisser in zijn onderhoud te voorzien. Toen dit mislukte, zocht hij zijn heil in het lege Drenthe waar hij de verschrikkingen van de oorlog van zich af begon te tekenen in een zelfgebouwd hutje in de bossen van Borger. Na enige tijd pakte Heyboer weer zijn biezen en probeerde hij zijn geluk in Spanje en Frankrijk, ditmaal in gezelschap van collega kunstenaar Jan Kagie. Na twee op de klippen gelopen huwelijken belandde hij in 1951 in het psychiatrisch ziekenhuis van Santpoort.
Samen met zijn vijf vrouwen opende Heyboer eind jaren zeventig zijn eigen galerie. Vanuit hier overspoelde hij de kunstmarkt met kleurrijke en vrolijke voorstellingen van mens, dier en bootjes. De kunstenaar en ‘zijn meisjes’ hadden een goed geoliede kunstproductie machine op poten gezet. Vanuit het hele land bezochten particuliere verzamelaars en dagjesmensen de galerie van Heyboer. Hier kon men al vanaf 100 gulden terecht voor een echte Heyboer. De wereldvreemde kunstenaar groeide hierdoor uit tot ’s lands best verkopende kunstenaar die er niet voor schuwde om ook op bestelling te werken en zelfs zijn palet af te stemmen op de kleur van de bank waarboven het kunstwerk moest komen te hangen.
In 2002 werd Anton Heyboer geridderd in de Orde van Oranje-Nassau. Een jaar eerder ontving Heyboer al blijk van koninklijke waardering toen Koningin Beatrix als gastconservator een van zijn vroege grote etsen opnam in haar tentoonstelling in het Stedelijk Museum. Anton Heyboer overleed op 9 april 2005 in zijn slaap. Hij ligt begraven bij het kerkje in Purmeland in de gemeente Waterland.
Te leen of te koop
