Anton Martineau

Hoewel zijn vader fel tegen het kunstenaarschap van zijn zoon was, heeft Anton Martineau (1926) al vanaf jonge leeftijd grote belangstelling voor de schilderkunst. De tekeningen van Vincent van Gogh vormen in het begin van zijn carrière een belangrijke inspiratiebron, maar ook zijn bewondering voor de schilders Bram van de Velde, Rembrandt van Rijn, George Hendrik Breitner en Francisco Goya heeft bijgedragen aan de vorming van een eigen stijl. Martineau ziet tekenen als een manier om zich direct en spontaan te kunnen uiten. In 1948 krijgt voor het eerst de kans zijn werk aan een groot publiek te tonen. Het zou echter tot het einde van de jaren tachtig duren totdat hij erkenning voor zijn kunstwerken zou ontvangen.

Het werk van Martineau wordt over het algemeen als figuratief expressionistisch bestempeld. Terugkomende thema’s zijn de liefde, erotiek, angst en onrust. Deze thema’s werkt hij uit in de verbeelding van de relatie tussen man en vrouw en tussen de mens en zijn omgeving. Ook elementen uit het Spaanse leven komen vaak terug. De kunstenaar nodigt regelmatig Spaanse danseressen, gitaristen en zangers uit op zijn atelier om de expressieve sfeer die in de Spaanse cultuur te vinden is in zijn schilderijen te krijgen. Uit zijn werken spreekt een grote emotionele geladenheid doordat hij zijn figuren graag in dramatische situaties situeert. Daarbij maakt hij gebruik van alledaagse voorwerpen als kranten, scharen en schoenen. Martineau is tegen een verhaal in zijn kunst en werkt geen plan uit voordat hij aan een schilderij begint. Het beeld ontstaat vanzelf tijdens het werkproces. Naast schilder, beeldhouwer en graficus is hij ook werkzaam als dichter.

Anton Martineau woont en werkt al meer dan veertig jaar in het Oostelijk Havengebied (KNSM-eiland) van Amsterdam. Zijn kunstwerken zijn opgenomen in de vaste collecties van het Gemeentemuseum Den Haag en het Stedelijk Museum Schiedam.

Te leen of te koop