Harald Schole
Schole maakt van origine ruimtelijke installaties. Het heeft een aantal jaren op een laag pitje gestaan vanwege zijn adviseurschap bij het Amsterdamse Fonds voor de Kunsten. Schole was nauw betrokken bij de aanleg van een aantal ondergrondse metrostations van de Noord/Zuidlijn. Architecten, vormgevers en beeldend kunstenaars worden uitgedaagd na te denken over een leven onder de grond. Jaren verdiepte hij zich in de wereld onder het aardoppervlak. “Normaal groeit een stad naar boven. Door de vorm van gebouwen is die herkenbaar. Een onderaardse ruimte heeft geen vorm, er is alleen maar een binnenkant, een interieur.” Voor Schole zijn de verzonken ruimtes metaforen voor passages naar het onbekende. Hij laat zich inspireren door mensen en dieren die door de eeuwen heen altijd en overal beschutting en verkoeling hebben gevonden in en onder de aarde. De grenzen van verzonken ruimtes zijn vaak onduidelijk en misschien juist daardoor spannend. Een heel aantal objecten van aluminium volgden op zijn onderzoek. Architectuur en stedenbouw zijn richtinggevend voor alle projecten. Gefascineerd door plattegronden, ruimtelijke ordening, chaos en wetmatigheid. In opdracht van diverse gemeentes realiseerde hij verschillende kunstwerken. Als je zijn werk bekijkt zal je nooit iets bekends ontdekken maar des te meer voert hij je naar een wereld waar naar je op zoek bent. Bij deze utopische modellen passen fantasieën, associaties en dromen die het werk voltooien.
Schole exposeert in binnen- en buitenland. Hij initieert allerlei projecten en participeert hierin. Hij is curator van tentoonstellingen en organiseert kunstprojecten. Hij is stafmedewerker van het tijdschrift KM (techniek en kunstenaarsmaterialen). Hij heeft specifieke interesse en bemoeienis met projecten in de openbare ruimte die opvallen door een bijzondere locatie of situatie.