Silvio Zangarini
Boomstronken, die zichtbaar de test van de tijd hebben weten te doorstaan, pronken op de foto. Takken woekeren door de afbeelding. Diepgroene bladeren bedekken de lucht. Vanuit het kikvorst-perspectief dat fotograaf Silvio Zangarini (1981) hanteert, lijken de bomen geen einde te kennen.
Met zijn fotografische werken transformeert Zangarini herkenbare onderwerpen, zoals in dit geval een boom, tot een magisch, mystiek tafereel. Maar zijn camera is meer dan enkel een apparaat waarmee hij de wereld om zich heen vastlegt. Voor Zangarini is zijn fototoestel als een kritische gesprekspartner, die hem met andere ogen laat kijken. Volgens de kunstenaar is fotografie in staat om de details die normaal vervagen in de chaos van alledag, zichtbaar te maken. Hierdoor is iedere foto als een openbaring, die iets nieuws toont. Maar niet alleen tussen de camera en de kunstenaar is er ruimte voor dialoog, ook het publiek heeft een actieve rol in het werk van Zangarini. De kijker vult het kunstwerk aan, zo stelt de kunstenaar. Doordat de toeschouwer de creaties vanuit de eigen visie ervaart, krijgt het telkens een nieuwe betekenis. Het werk van Zangarini is dan ook nooit af. Zijn kunst is als een eeuwig voortdurend gesprek, waarbij één beeld meer zegt dan duizenden woorden.
Silvio Zangarini werd in 1981 geboren in het Italiaanse Turijn. Hij studeerde Esthetica en Filosofie aan de Universiteit, om vervolgens het roer om te gooien en zich te ontwikkelen tot beeldend kunstenaar. Met succes. Zijn kunst werd onder andere tentoongesteld op de prestigieuze Biënnale in Venetië, maar ook in andere Europese landen zoals Denemarken en Nederland heeft hij meerdere exposities op zijn naam staan.